جزئیات اجرای تکنیک تیراندازی با تفنگ بادی 10 متر (بخش سوم : تنفس)

در این مقاله نگاهی کوتاه و گذرا به شیوه ی اصولی تنفس در رشته ی ورزشی تیراندازی خواهیم داشت  تنفس صحیح نیز دیگر عامل مؤثر بر امتیاز و استمرار شلیک های خوب یک تیرانداز در طول مسابقه و تمرین است. این بسیار حائز اهمیت است که تیرانداز به درک درستی از تنفس عمیق دیافراگمی، که در حین عملیات دم، تمام ریه را پُر می کند، برسد. باید از نفس های کوتاه که باعث بالا و پایین رفتن شانه ها می شود، پرهیز نمود.

هر چه فرآیند نفس گیری آرام تر و عمیق تر باشد، اکسیژن رسانی به مغز بهتر صورت می گیرد. یک تنفس عمیق و منظم (ریتمیک) به ورزشکار آرامشی را القا می کند که منجر به افزایش تمرکز و کاهش لرزش ماهیچه های درگیر در فرآیند تیراندازی می شود. بعد از 2 یا 3 نفس عمیق، ورزشکار باید بتواند نفس خود را بدون هیچ مشکلی، حداقل 20 ثانیه حبس کند. این مدت زمان باعث می شود پس از صرف حدوداً 8 الی 10 ثانیه جهت حالت گیری و نشانه روی، همچنان نفس کافی برای تصمیم گیری نهایی داشته باشد. تیرانداز باید برای تنفس عمیق و تهویه بهتر ریه ها، تنفس شکمی (دیافراگمی) را به خوبی فراگیرد تا در حین تیراندازی قفسه ی سینه ی او حرکت نکند. مزیت تنفس دیافراگمی، کاهش تکان های بالاتنه و ثبات بیشتر در حین عملیات تیراندازی است.

منظور از واژه ی (in) مرحله دم و (out) مرحله باز دم است؛ در بازدمی که قصد شلیک (shoot) داریم

هوا را تا یک سوم حجم ریه ها تخلیه می کنیم.

برای تمرین تنفس دیافراگمی (شکمی)، مربی یا خود ورزشکار باید دست را روی شکم قرار دهد و طوری نفس بکشد که فقط شکم او حرکت کند (نه قفسه سینه و دنده ها). تیرانداز باید ورزش های هوازی مثل شنا، دو، دوچرخه سواری و ... را در برنامه تمرینی خود بگنجاند تا ظرفیت ریه های خود را افزایش دهد.